Fotoğraflara bakarken size benzeyen bir hanımı gördüğümde birden aklıma düşüverdiniz sevgili Ferhunde hanım. Belki de dün akşamki konserin etkisindeyim hâlâ, kim bilir? Sizi tanıdığımda beş yaşındaydım. Ne ününüzün ne de öneminizin farkındaydım. Benim için her hafta evine gittiğim, sert, disiplinli ve "yaşlı" bir öğretmendiniz. Halbuki daha altmışlı yaşlarınızdaymışsınız o zaman. Ispanak yemeden pastayı hak edemeyeceğimi söyleyip bana göre sıkıcı ve monoton temel alıştırmalardan ancak sonra sevdiğim neşeli parçaları çalmama izin veren ve iyi çaldığımda titreyen kemikli elleriyle kitabıma sarı yıldızlar yapıştıran piyano öğretmenim... Sağ elimin üstünde hâlâ duran tırnağınızın izi, maymun iştahlılığım ve çocuk aklım yüzünden kısa süren öğrenciliğimin hatırası. Güzelliğinizi, zarafetinizi, başarılarınızı, pek çok ilke imza atmış olmanızı sizi tanıdıktan çok yıllar sonra, kitaplardan öğrendim. Şimdiki ben olsaydım, her hafta geldiğim Emek'te komşu olduğumuz evinizin tarih ve sanatla dolu her köşesini inceler, yaşadıklarınızı öğrenmek için sizinle uzun sohbetler ederdim. Bugünden baktığımda, kaçırdığım bu fırsat beni üzüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder