Manchester'da yaşıyorum. Ailem ben daha doğmadan önce Pakistan'dan gelmiş buralara. İkinci kuşağım ben. Pakistan'ı biliyorum tabii, her yaz en az iki ayımız orada geçerdi ben çocukken. Oraların havası, suyu, insanı buradakinden o kadar farklı ki. Küçükken çok severdim, hoşuma giderdi. Ne de olsa misafirdik, sürekli gezip, en güzel yemekleri yiyip bütün gün oyun oynardık. Oralar daha kalabalık buraya göre. Çok kalabalık. Herkes bir arada yaşıyor sanki. Burası hiç öyle değil. Oradaki renk, koku, doku, karmaşa burada yok. Hangisi daha iyi bilemiyorum. Bazen zorlanıyorum; tam olarak nereye aitim, kimim, kafam karışıyor. Büyüklerimin böyle derdi yok. Onlar biliyorlar yerlerini, yurtlarını. Kendileri burada, kalpleri, akılları orada. Ama benim için öyle değil. Aradayım. Bedenim, kalbim, ruhum parça parça. Orası köklerimin olduğu yer, ana dilim, geleneklerim. Burası doğduğum, doyduğum, yaşadığım yer. Orası uzaktaki bulutlu bir rüya, burası içimdeki keskin, koyu gerçeklik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder