O da bir zamanlar erken kalkardı*. Şimdi uyanamıyor, uyansa da kendini bir türlü yataktan kaldıramıyor. Hasta değil. Canı istemiyor herhalde. Günü başlatmak hiç içinden gelmiyor. Hem, gün başlasa ne olacak? Her şey o kadar berbat ki. Yaşadığımız dünyadan bahsediyorum. Her ne kadar olan bitenle ilgilenmemeye çalışsa da bir sürü şeyden haberi oluyor elbette. Devekuşu gibi kafasını kuma gömenlerden o. Benim gibi. Hiçbir şeyi duymak, görmek, bilmek istemiyor. Dünya o kadar kötü ki. Hayatla başa çıkamadığını bildiğinden kalkmıyor bence. Kalksın da ne yapsın? O böyle demiyor tabii. Benim tahminim. Rengi de soldu. Az konuşuyor. Gözleri uzaklarda, dalıp dalıp gidiyor. Yemeyi de kesti. Önüne koyduklarım aynen geri gidiyor mutfağa. İştahım yok diyor, üsteleyemiyorum. İyice kurudu. Kuvvetli bir rüzgarda savrulup gider, o derece zayıf. Kendine dikkat et diyorum. Laf arasında tabii. Öğüt verilmesinden hiç hoşlanmaz. Dinlemez de beni, hatta inadına yapar ama işte öyle kendimi tatmin ediyorum diyelim. Onu seviyorum. Gözümün önünde böyle eriyip gitmesine dayanamıyorum. Dünya hali hepimize. Hepimiz moralsiz, mutsuzuz. Neye üzüleceğimizi şaşırdık. Her gün yeni bir olay, her an yeni bir haber. Durmuyor, susmuyor. Duymadığımız gözümüzün önüne düşüyor, görmediğimizin sesi geliyor kulağımıza, dinlemesek de. Böyle bir hayata düştük hepimiz. Çıkamıyor, kendimizi kurtaramıyoruz. Her geçen gün daha da batıyoruz derine. Sonumuzu nasıl getireceğiz belli değil. Kendi seçimiyle gidenlerin sayısı çoğaldı, fark ettin mi? Ben çok duyuyorum bugünlerde. Yöntemler farklı, sonuçlar aynı. Birer birer gidiyorlar. O da bu yola girecek diye ödüm kopuyor. Onu neşelendirmeye, dikkatini seveceği şeylere çekmeye çalışıyorum. Çok çabalıyorum, bilemezsin. Ben de yorgunum aslında. Çok yıprandım, bakma. Belli etmek istemiyorum. Bir de bana üzülmesin.
* Dünya Ağrısı, Ayfer Tunç
Yazarken dinledim: https://www.youtube.com/watch?v=53iLc9NRtYs
https://open.spotify.com/track/22moT6T8yDX2GVT7iOScH8?si=xSUxHjMyTBiUo22P4kDQ6A
